Zamiast, przygotowanego z olbrzymią determinacją, transferu pieniędzy do zagranicznego producenta taboru, uważamy za konieczne:
1) pilne uruchomienie skierowanego do polskich producentów taboru współfinansowanego z NCBiR programu budowy polskiego pociągu KDP
2) uruchomienie w ramach partnerstwa innowacyjnego zamówienia na takie pojazdy w ramach tzw. poolu taborowego, tak by pierwsze pojazdy były gotowe do ruchu około 2032 roku.
Świadoma rezygnacja przez Polski Rząd z rozwoju krajowej produkcji taboru KDP i całkowicie intencjonalne zlecenie produkcji tego taboru podmiotowi zagranicznemu, byłoby działaniem bezprecedensowym na tle wszystkich rozwiniętych krajów, które zdecydowały się na budowę większych systemów kolei dużych prędkości a posiadały własny przemysł taborowy.
Polska platforma taborowa KDP powinna być produktem dedykowanym nie tylko dla Polski, lecz również dla innych krajów Europy Środkowo-Wschodniej, mających podobne uwarunkowania geograficzno-przestrzenne i planujących budowę infrastruktury kolejowej dużej prędkości, w tym takich projektów jak CPK, Rail Baltica czy V4. Produkt ten, powstający na bazie jednej zunifikowanej konstrukcji, powinien pozwalać na budowanie zarówno składów KDP o prędkościach 250km/h, jak i szybkich pociągów dalekobieżnych i regionalnych o prędkościach przekraczających 200 km/h, dla obsługi modernizowanych linii konwencjonalnych.
Tabor KDP dla Polski i innych krajów regionu Europy Środkowo-Wschodniej powinien charakteryzować się innowacyjnymi rozwiązaniami, skutkującymi uzyskaniem przewagi komfortu i wygody użytkowania w stosunku do większości zagranicznych składów kolei dużych prędkości. W szczególności powinien posiadać podłogę pojazdu na wysokości identycznej z wysokością standardowego peronu, większą szerokość pudeł pojazdów (ponad 305 cm), wygodne wejścia do pojazdu równomiernie rozmieszczone na całej długości składu, korzystniejsze od istniejących konstrukcji parametry masy w stosunku do długości składu oraz cenę za pojedyncze miejsce pasażerskie poniżej 50 tysięcy Euro (co jest możliwe przy technologii KDP do prędkości 250 km/h).
W uwarunkowaniach Europy Środkowo-Wschodniej nie ma istotnego uzasadnienia, aby tabor ten – przynajmniej na obecnym etapie rozwoju tutejszych systemów KDP, posiadał prędkość wyższą niż 250 km/h. Technologia 250 km/h jest obecnie w zasięgu samodzielnych możliwości produkcyjnych polskich producentów taboru w przypadku dostaw na 2032 rok.
Wobec deklaracji polskich producentów taboru, w tym należącej do PFR spółki PESA Bydgoszcz o możliwości produkcji i wdrożenia do ruchu pasażerskiego do 2032 roku pojazdów tego rodzaju, wzywamy Radę Ministrów do uruchomienia przez NCBiR programu rozwoju polskiego taboru KDP oraz do zatrzymania deklarowanego przez spółkę PKP Intercity przetargu, którego celem ma być szybki i całkowicie nieuzasadniony żadnymi uwarunkowaniami terminowymi czy infrastrukturalnymi zakup taboru zagranicznego, na prędkość 320 km/h.
Przygotowanie do wyżej opisanego przetargu zostały ostatnio przyspieszone, czego trudno nie powiązać z pojawianiem się w przestrzeni publicznej deklaracji wyprodukowania i wdrożenia do ruchu w terminie do 2032 roku taboru KDP na 250 km/h przez polskie firmy.
Taka odpowiedź czynników rządowych i podległej im spółki przewozowej PKP Intercity na ofertę krajowego przemysłu jest sprawą zupełnie niewytłumaczalną i bezprecedensową w skali światowych wdrożeń Kolei Dużych Prędkości.
W związku z deklaracjami Premiera Donalda Tuska o patriotyzmie gospodarczym i preferowaniu polskich firm w zamówieniach publicznych, apelujemy do Rządu oraz do wszystkich sił politycznych reprezentowanych w Parlamencie o zatrzymanie tych skrajnie szkodliwych działań zakupowych, uderzających bezpośrednio w zdolności przemysłowe państwa, bazę podatkową, innowacyjność, sektor badawczo rozwojowy oraz miejsca pracy, a perspektywie długoterminowej, również w ekonomiczne uwarunkowania funkcjonowania polskiego systemu transportu.
Zarząd Stowarzyszenia Tak dla CPK